کـوثـر امشب بـاز هـم جـاری شـده            مــوســم مــســتـی و دلــداری شـده
کـوثـری دیگـر روان شد از جـنـان            بـوی عـطرش رفـته تا هفت آسمان

غـنچـه‌ای روئـیـد در خـاک زمـیـن            غـنـچـه‌ای از بـاغ فــردوس بـریـن

پـهـنـۀ عـرش و زمـین گـلـشن شده            وادی هـفـت آسـمــان روشـن شــده
وجه این گل به چه زیبا و جلی‌ست            ریشۀ این غـنچـه از نسل عـلی‌ست
زاده‌ای از نـــســل کــوثـــر آمـــده            دخـتـر مـوسـی بـن جـعــفــر آمــده
وجه او وجه و جـمـال فـاطمه ست            قـدر او قـدر و کـمـال فـاطـمه ست
شـأن أو شـأن و مـقـام کـوثـر است            نـام او هــمـنـام نــام کــوثــر اسـت
آب دریـا پـیـش لـطـف او کـم است            شـاه بــانــوی تــمــام عــالــم اسـت
او به حـوران بهـشـتـی دلـبـر است            سایـۀ لطـفـش هـمیـشه بر سر است
خـواهـر شـاه سـریــر ارتـضـاسـت            عشق و معشوق علی موسی الرضاست
عــالــم و آدم ثـــنــا خــوان وی‌انـد            صد چو حاتم ریزه خـواران وی‌اند
او پــنــاه قـلـبـهــای خـســتـه اسـت            ره گــشـای راهـهـای بـسـتـه اسـت
نـور رو بـنـدش درخـشـانـی تـرین            تار و پود چـادرش حـبـل الـمـتـیـن
خـاک پـایـش توتـیـای دیـده‌هـاسـت             تـربـتـش رشک هـمه سجاده‌هاست
او تـمـام عـزت است و جـاه عـشق            هـم طـراز است او بـا مـاه دمـشـق
جلوه گاه حق و زهرا صورت است            فـاتـح دلـهـا و زیـنب سـیـرت است
خُــلـد گــردی روی دامـانـش بــود            رخصت هـسـتـی به دسـتـانـش بود
شـهـرت او رفــتـه بــالاتـر ز قـاف            عالـمـان گرد حـریـمـش در طواف
تربتش همواره غـرق هـمهـمه‌است            خاک قبرش خاک قـبـر فاطمه‌است
می‌کـنـد عـالـم به خـاک او سـجـود            لیک چون زهـرا نشد رویش کـبود
فـاطـمـه گر هـسـت نـام نـیـکـویـش            شکر حق نشکست از کین پهـلویش